Kim byłabym dziś bez wiary, że kiedyś będzie nam to dane? Zapewne rozsypałabym się na drobne kawałki lub zwinęła w kłębek i schowała gdzieś głęboko, żeby nie czuć, nie myśleć. Nie tęsknić tak okrutnie. Gdy łzy nie dają ukojenia jedynie myśl, że jesteś gdzieś obok, choć nie mogę Cię zobaczyć ani dotknąć- ta myśl jest mi pociechą.
Dziesięć lat. Dziesięciolatek. Dekada.Blisko 1/4 mojego życia. Trzyma się mnie ostatnio mocne uczucie przemijania. Zdaję sobie sprawę, że każdemu życie płynie. Jednym szybciej,…
Wierzę w Boga. Nie wstydzę się tego, bo nie uważam, by wiara była jakimkolwiek powodem do wstydu. Podobnie jak nie wstydzę się swojej…
Miesiąc minął odkąd sprowadziliśmy się na wieś. Nie próżnowaliśmy, choć pierwsza połowa upłynęła w oczekiwaniu na pozwolenie na budowę. Jakby ktoś miał wątpliwości,…
Myśl ta dojrzewała we mnie, w nas długi czas. Choć we mnie to najpewniej tęsknota. Całe swoje dzieciństwo spędziłam na wsi. Mieszkałam tam…