3 miesiące Antosia

Dzieci rozwijają się niemal identyczne. Przynajmniej moje. Mogłabym słowo w słowo skopiować post z 3 miesięcznicy Mateuszka i wszystko by się zgadzało. No dobra, poza jednym. Wtedy wspomniałam, że pożegnałam ciążowe kilogramy. Teraz wciąż mam ich (o zgrozo!) aż 5 na plusie.

Ale wracając do Antosia. Rozwija się jak Pan Bóg przykazał. Ładnie głuży, dużo się uśmiecha, jest kontaktowy. Aktualnie odkrył istnienie paluszków, a te potrafią zająć go na dłuższą chwilę. Rośnie jak na drożdżach (6900! choć nasza waga czasem pokazuje to na co ma ochotę), 64cm. Po ciuszkach widzę, że rośnie. Co rusz odkładam coś, co jeszcze wczoraj było dobre, a dziś nie pasuje.

Uwielbia bujanie. W koszu, w leżaczku. Wtedy też dość szybko zasypia. Jest natomiast przeciwieństwem swojego brata jeśli chodzi o leżenie u mnie na brzuchu. Mati mógł spać na mnie godzinami. Antek ostatni raz tak spał w szpitalu. Nie lubi i już. Nie daje się też zawiązać w chustę. Liczę, że chociaż z tulą się polubi. Bez problemu natomiast zasypia w koszu, całkiem sam. Wystarczy go nakarmić i odłożyć. Z Mateuszkiem nie do pomyślenia. Zaczynam wierzyć w teorię, że drugie dziecko wychowuje się poniekąd samo :/

Nie chcę tego powtarzać za często i zbyt głośno (co by nie zapeszyć tfu tfu) , ale synu kochany, jak na razie jesteś bezproblemowym dzieckiem. I niech tak pozostanie 🙂

O 3 miesięcznicy Mateusza poczytacie TU.