Zimowy powóz, czyli jakie sanki wybrać

Jedną z rzeczy, poza Świętami, która cieszy mnie na myśl o nadchodzącej zimie to jazda sankami. O ile oczywiście spadnie dostatecznie dużo śniegu.
Gdy byłam mała, jazda na sankach, a potem na łyżwach wypełniała cały mój, wolny czas.
Ta zima, to odpowiedni moment, by zaopatrzyć Mateuszka w sanki. Bardzo bym chciała, żeby Święty Mikołaj wrzucił przez komin coś takiego dla mojego synka 🙂 (nie mamy kominka, ale ciiii- zawsze może wejść tradycyjnie)

Już od jakiegoś czasu przeglądam sanki, bo choć wydawać by się mogło, że cóż to za problem kupić sanki, to wcale nie jest tak łatwo.

Wybór jest naprawdę spory. Sanki różnią się między sobą, designem, materiałem, z którego są wykonane.

A jakie są najlepsze dla rocznego malucha? Na pewno takie, na których będzie mu ciepło, więc po prostu trzeba zadbać o to by dzieciak był ciepło ubrany, bo jednak będzie przemieszczał się bliżej ziemi. Warto pomyśleć o dodatkowym śpiworku, jednak o nich będzie na końcu.

Na razie sanki. Do wyboru drewniane, metalowe i plastikowe. Te ostatnie dla mnie odpadają, bo kłócą się z moim wyobrażeniem. Z sanek będących w ofercie sklepów najbardziej przemawiają do mnie metalowe. Jednak sentyment do drewna, nie pozwala dokonać wyboru na rzecz tych drugich.
I tym samym jestem w kropce, bo sanki, które sobie wymarzyłam są poza moim zasięgiem.

A marzą mi się takie starodawne, wykonane z twardego drewna bukowego. Nie takie chińskie, które po roku używania będą nadawać się na szrot. Muszą mieć oparcie, co jest logiczne w przypadku malucha. I jeszcze coś… tzw. baranie rogi. No muszą! A jakby jeszcze miały takie wysięgniki na rogach, na których mogłabym zawiesić malutkie dzwoneczki to już w ogóle będę w pełni usatysfakcjonowana.

Wpadło mi w oko kilka modeli, dostępnych za oceanem. Wyszukiwarka na polskich stronach wyrzuca mi tylko chińskie koszmarki.

Powyższe propozycje to sanki, które najbardziej trafiają w mój gust. Są to modele firm takich jak Paris Company czy Lucky Bums. Niestety, o ile dostępne to poza granicami naszego kraju. No i cena, bo z wysyłką to koszt rzędu 200$. Tyle kasy za sanki to ja nie dam…

Ale szukam i wierzę, że w końcu znajdę coś co w głowie siedzi. Nadziei nie tracę, bo niedaleko mnie jest sklep, który latem w ofercie ma retro rowery, a zimą przed sklepem stoją piękne, starodawne, drewniane sanie. Coś czuję, że oni mogą mnie zaskoczyć. Tylko muszę się tam wybrać.

Poinspirujmy się jeszcze trochę.. Bardzo chciałabym, któreś z tych… Ktokolwiek widział w Polsce?

Lucky Bums– genialne, bo składane. Mimo, że nie mają baranich rogów urzekły mnie najbardziej.

Firma ma jeszcze w ofercie coś takiego. Dla dorosłych i trochę starszych dzieci. Od razu mi się górka zamarzyła 🙂

Do kupienia TU.

I takie…

Dostępne TU.

Z duszą. Naprawdę piękne. Oczywiście nie dla niemowląt, ale chciałabym coś takiego mieć 🙂

Wspominałam o zaczepianych dzwoneczkach… te nadałyby się idealnie.

A może sanie? 🙂

Kurczę, coś jest w tej farbie, w jej kolorze, że mi się tak podoba i miło kojarzy.

I jeszcze ten typ sanek, również dla starszaka.

Cudne!

Chcieć, a móc to dwie różne kwestie, więc najprawdopodobniej skończy się na czymś takim. Na pewno posłużą nam dłużej. Po zdemontowaniu dodatków robią nam się zwykłe sanki. Śpiworek też fajny, bo z odpinanymi nóżkami, co chyba ma znaczenie w przypadku dziecka chodzącego.

Na klasyczne drewniane raczej się nie zdecyduje, bo niestety opinie krążące po forach nt ich jakości nie przemawiają za ich kupnem.

A jakie Wy macie doświadczenie w temacie?